29 Ιανουαρίου 2017 – 29 Ιανουαρίου 2021. Από την φωτιά μέχρι και σήμερα...

 

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από εκείνη την ημέρα...

Τι έγινε μέχρι τώρα;

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους...

(Φωτογραφίες από προσωπικό αρχείο)

Η Γερόντισσα και η αδελφότητα από τις πρώτες ημέρες έπρεπε να ανασκουμπωθούν και να διαμορφώσουν τους εναπομείναντες χώρους για να μείνουν στο μοναστήρι. 

Αναλογίστηκε άραγε κανείς πως ένιωθαν; Βέβαια, η πίστη τους στον Θεό και το Θέλημά Του μεγάλη, αλλά μπορεί να μπει κάποιος στην θέση τους σαν άνθρωπος;

Έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες από την πλευρά τους, κάτι που δεν έχουν σταματήσει στιγμή να κάνουν, όπως να προχωρήσουν και να εγκριθούν από το ΚΑΣ μελέτες αποκατάστασης του καμμένου κτιρίου και του Καθολικού με δικές τους ενέργειες. 

Παράλληλα, δεν σταμάτησαν να δέχονται με αγάπη όλους εμάς και να μας συμπαραστέκονται στα όποια προβλήματα καταθέτουμε στην Παναγιά μας. Και μην ξεχνάμε την δεύτερη πυρκαγιά που τους στέρησε την προσωρινή εκκλησία τους και πάνω απ΄όλα την Εικόνα της Παναγιάς!

Μετά την πυρκαγιά  του 2017, άραγε ρώτησε κανείς πόσες ημέρες έμειναν χωρίς νερό; Χωρίς ρεύμα; Χωρίς θέρμανση; 

Πράγματι, η αγάπη των υπόλοιπων μοναστηριών, αλλά και των απλών πιστών, ήταν πρωτοφανής, αλλά υπήρχαν θέματα, τα οποία παραμένουν και ζητούν συγκεκριμμένη λύση συγκεκριμμένων φορέων...

Εκτός από ελάχιστους αρμόδιους, κάποιοι βγήκαν στα κανάλια και ίσως αναζήτησαν την ολιγόλεπτη δημοσιότητα που τους αναλογεί. Κάποιοι σχετικοί, οι περισσότεροι άσχετοι. Κάποιοι από αυτούς έγιναν "κριτές" και "δικαστές" και εξαπέλυσαν υπονοούμενα θρησκευτικής και νομικής φύσεως, πλάγιες κατηγορίες, άλλοι άϋλες υποσχέσεις... 

Ο χρόνος όμως είναι αδιάψευστος κριτής, καθώς φανερώνει τα αποτελέσματα των έργων μας χωρίς υπεκφυγές, αν βέβαια πράξαμε τα έργα που οφείλαμε να πράξουμε...

Ως φίλοι της Ι.Μ. Παναγίας Βαρνάκοβας, ευχόμαστε και προσευχόμαστε ολόθερμα, τέτοια μέρα του χρόνου, να δημοσιεύσουμε φωτογραφίες του αποκατεστημμένου κτιρίου, αλλά και του σεισμόπληκτου (από το 2010!) Καθολικού, και όχι ίδιες με αυτές...  Ευχόμαστε η αδελφότητα να μπορέσει γρήγορα να επανεγκατασταθεί στο κτίριο και να επανέλθει στους, προ του 2017, καθημερινούς ρυθμούς της!

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από εκείνη την ημέρα...

Οι μελέτες εγκρίθηκαν! Και τώρα;

 

Το καλοκαίρι του 2020 ολοκληρώθηκαν οι μελέτες για την αποκατάσταση του κεντρικού κτηρίου των κελλιών και του Καθολικού της Ιεράς Μονής.

Τονίζεται ότι πρόκειται για τις μελέτες των δωρητών μηχανικών, και όχι την προγραμματική σύμβαση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, καθώς η τελευταία φάνηκε να έχει κάποιο κώλυμα και δεν προχώρησε.

Απλή απόδειξη του έντονου αισθήματος προστασίας της αδελφότητας για το Καθολικό και τα υπόλοιπα κτισμάτα της Ιεράς Μονής- άλλωστε είναι το σπίτι τους- αποτελεί το γεγονός ότι, παρόλο που η Περιφέρεια ανέλαβε την σύνταξη των σχετικών μελετών, η αδελφότητα δεν εφησύχασε. Βλέποντας λοιπόν την καθυστέρηση και ανησυχώντας για την τύχη των δύο κτηρίων, προσέγγισε πιθανούς μελετητές που δέχτηκαν με χαρά να προσφέρουν τις γνώσεις τους για να την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής!

Έτσι, οι εν λόγω μελέτες ήταν θέμα στην ημερήσια διάταξη του ΚΑΣ (Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου) στις 29-09-2020, ενώ η επίσημη απόφαση του εκδόθηκε στις 23-11-2020.

Και επιτέλους,  εγκρίθηκαν!

Όσοι γνωρίζουμε την αδελφότητα και την Ηγουμένη Θεοδοσία, ξέραμε ότι δεν σταμάτησαν στιγμή να προσπαθούν για την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής! Και η αποκατάστασή της δεν ξεκινάει από την πυρκαγιά του 2017 και το πυρόπληκτο πια κτιρίο των κελλιών...

Δεν ξεκινάει από το 2010, όπου λόγω σεισμού στην περιοχή, το Καθολικό έπαψε να λειτουργεί, χαρακτηρισμένο ως σεισμόπληκτο.

Οι προσπάθειες για την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής ξεκινάνε από το 1992, όπου οι πρώτες αδελφές με την Ηγουμένη Θεοδοσία εγκαταστάθηκαν στην Ιερά Μονή....

Και τώρα, η προσπάθεια συνεχίζεται!

Ναι μεν, υπάρχουν εγκεκριμμένες μελέτες για την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής, αλλά, η συνολική δαπάνη ξεπερνάει κατά πολύ το ποσό που έχει συγκεντρωθεί από την αγάπη των πιστών, λόγω του μεγέθους και του είδους των κτηρίων, καθώς απαιτούνται συγκεκριμμένες μεθόδους αποκατάστασης.  

Και η προσπάθεια συνεχίζεται!

Ευχή όλων, να βρεθεί δημόσια ή ιδιωτική χρηματοδότηση και να προχωρήσει η αποκατάσταση της Ιεράς Μονής!

(Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το internet)

ΣΠΑΝΙΟ!Βίντεο - αφιέρωμα στην Βαρνάκοβα του 1996!

 Πρόκειται για μία εκπομπή της ΕΡΤ: «Γυναικεία Μοναστήρια», όπου το 1996 έκανε αφιέρωμα στην Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας.

Μεγάλη συγκίνηση για όλους εμάς που γνωρίζουμε από τότε το μοναστήρι να το βλέπουμε ολοζώντανο μπροστά μας!

Μεγάλη συγκίνηση επίσης να βλέπουμε και να ακούμε την Ηγουμένη Θεοδοσία Ανδρικοπούλου πριν 24 χρόνια, να περιγράφει την ιστορία της Ιεράς Μονής. Ο λόγος της, όπως πάντα, ορθόδοξος, γλυκός και απλός, μας μεταφέρει χρόνια πριν, τότε που προσπαθούσε, μαζί με την υπόλοιπη τότε αδελφότητα, να ανοικοδομήσει την Ιερά Μονή.

«Να βλέπετε το μοναστήρι σαν το δεύτερο σπίτι σας», όπως συνηθίζει να λέει… 

Και τα κατάφερε, καθώς για όλους εμάς , η Ιερά Μονή αποτελεί πράγματι το δεύτερο σπίτι μας!

Καθώς το αφιέρωμα είχε τεχνικό πρόβλημα στην ιστοσελίδα μας, μπορείτε να το δείτε από εδώ: 

https://www.facebook.com/groups/841933336643028

Δεν χρειάζεται να κάνετε εγγραφή στο Facebook για να το δείτε.

                                             (Από το αρχείο της ΕΡΤ)

                                                          (Από το αρχείο της ΕΡΤ)

                                                                                             (Από το αρχείο της ΕΡΤ)

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής...

 

23 Αυγούστου 2000…

22 χρονών γνώρισα την Γερόντισσα Θεοδοσία. Αν και πήγα στο μοναστήρι, μετά από παρότρυνση αγαπημένης φίλης που μου το παρουσίασε περισσότερο σαν όμορφη εκδρομή (για να με πείσει), έμελλε να ήταν τελικά ταξίδι ζωής…

«Ο Θεός θέλει να χαρείς, όχι να φθαρείς…». Οι πρώτες της κουβέντες που περίκλειαν όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα των νεανικών μου χρόνων.

Έτσι, οι επισκέψεις στην Ιερά Μονή πλήθυναν. Με λεωφορείο, με ταξί, με ιδιωτικό αυτοκίνητο. Και όταν έφτανα εκεί, μου έκανε μια πελώρια, ζεστή αγκαλιά και τα ξεχνούσα όλα, κούραση, έννοιες. Μιλούσαμε με τις ώρες, μέχρι πολύ αργά την νύχτα. Πρόθυμη και ανοιχτόμυαλη να μου απαντήσει ότι την ρωτούσα, όσο μικρό και ανούσιο και αν ήταν. Με συμβούλευε για την ζωή μου με πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια.

Έφερα μια φίλη. Έφερα και άλλη. Και άλλη. Και αυτές έφεραν δικές τους φίλες. Ήθελα να μοιραστώ με όλο τον κόσμο τον θησαυρό που βρήκα και αυτές το ίδιο! Δεν ήταν όλες «της εκκλησίας», όπως κι εγώ άλλωστε, αλλά μας δεχόταν όπως ήμασταν και κατάφερνε να μας «αλλοιώσει» προς το καλύτερο με την πολλή της αγάπη, την οποία νιώθαμε, και νιώθουμε, χωρίς να χρειαστεί να μας το πει.

Καθόμασταν στην τραπεζαρία «των ξένων» και περιμέναμε πότε θα μας δεχτεί στο γραφείο της, αφού το γραφείο της ήταν πάντα γεμάτο από κόσμο, που ήθελε να της μιλήσει. Η αναμονή όμως ήταν γλυκιά, γιατί είχαμε πια γίνει μια όμορφη παρέα και τα γέλια μας ακούγονταν παντού.

Και αν είχαμε κάνει κάτι, ξέραμε ότι θα μας περάσει «ακτινογραφία» και μπορεί να μας μάλωνε. Τι μάλωμα ήταν αυτό όμως! Χωρίς προσβολές, χωρίς φωνές και κοσμικές υστερίες και πικρόχολα λόγια, μόνο με αγάπη. Μάλωμα αγάπης, γιατί η ίδια πονούσε πιο πολύ από εμάς, γιατί ήθελε να θεωθούμε, να προστατευτούμε από τις παγίδες του Κακού….Τι γλυκό μάλωμα! Και έτσι καταλαβαίναμε το λάθος μας και στενοχωριόμασταν που λυπήσαμε τον Θεό και παλεύαμε να γίνουμε καλύτερες. Και ποτέ δεν μας μίλησε για μοναχισμό! Ποτέ!

Δεν ήμασταν μόνο εμείς…

Νέοι και νέες της ηλικίας μας, αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών, οικογένειες με παιδιά, περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους. Έβγαιναν από το γραφείο της άλλοι με δάκρυα ανακούφισης, άλλοι με ένα χαμόγελο ευτυχίας…τα παιδάκια με καραμέλες και παιχνίδια.

«Εδώ να το βλέπετε σαν σπίτι σας! Μαζί θα μοιραστούμε το κομμάτι ψωμί!»

Και όλοι αναγνώριζαν την καλοσύνη, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια και την ευθύτητα του χαρακτήρα της. Ποτέ δεν θέλησε να πάρει την θέση κανενός. Ούτε της μάνας μας, ούτε της αδελφής μας, πόσο μάλλον να έχει «οπαδούς». Απλά, ήθελε να αγαπήσουμε τον Θεό και να μας δυναμώσει, να πατήσουμε στα πόδια μας. Τόσο απλά!

Και τα χρόνια πέρασαν και ο κόσμος συνεχίζει να επισκέπτεται την Γερόντισσα και να περιμένει υπομονετικά την σειρά του να την δει. Όπως και εγώ, είκοσι χρόνια μετά. Και χαίρεται το ίδιο όταν με βλέπει τόσο εμένα, όσο και τον σύζυγό μου τώρα πια! «Η Παναγιά σου τον έστειλε!»…Το πιστεύω, αλλά είμαι σίγουρη ότι η ίδια προσευχήθηκε για μένα. 

Όπως και για όλους μας!

23 Αυγούστου 2020

Μία από τις πολλές ψυχές που στηρίζει...

(Πιστεύω  ότι αν το διαβάσει,θα με μαλώσει γιατί δεν θέλει να γίνεται αναφορά στην ίδια, παρά μόνο στην θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας και στο μοναστήρι Της. Όμως την παρακαλώ να με συγχωρέσει και να το δει σαν ένα ελάχιστο δημόσιο ευχαριστώ για τα είκοσι μοναδικά χρόνια και την ευχή να πολλαπλασιαστούν!)

Έκτακτο! Η Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας γιόρτασε και φέτος!

 

Με ιδιαίτερη κατάνυξη γιορτάστηκε και φέτος η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας.

Ο χώρος διαμορφώθηκε κατάλληλα για να δεχτεί τους πιστούς, παρόλο το γεγονός της πυρκαγιάς.

Αν και είχαν διαδοθεί φήμες ότι η Ιερά Μονή είναι κλειστή έπειτα από την πυρκαγιά, κάτι που δικαιολόγησε και την μικρότερη προσέλευση των προσκυνητών σε σχέση με πέρσι, η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα κατανυκτική και εορταστική, τόσο κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό, όσο και κατά την σημερινή Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Στο ίδιο εορταστικό κλίμα θα παραμείνει η Ιερά Μονή και τις επόμενες μέρες και θα είναι ανοικτή στους προσκυνητές, όπως πάντα!

Το σπίτι της Παναγίας είναι ανοικτό και μας περιμένει πάντα!

 

Η Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας είναι ανοικτή, καθώς η αδελφότητα δεν έφυγε ποτέ από το μοναστήρι!

Η Χάρη της Παναγίας μας να μας σκεπάζει πάντα! 

 

Ευχάριστα νέα!Αποκαταστάθηκε η καμμένη πλάκα!

 Ύστερα από τις ενέργειες της αδελφότητας, αποκαταστάθηκε η πλάκα που εδραζόταν ο προσωρινός ναός και στεγάζονται από κάτω τα κελιά της αδελφότητας.

Θυμίζουμε ότι λόγω έντονης βροχής στα τέλη Ιουνίου, εισχώρησε νερό μέσα από τις ρηγματώσεις της πλάκας στον κάτω όροφο, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τα κελιά της αδελφότητας και άλλοι χώροι που στεγάζονται στον ίδιο όροφο. 

Νερό εισχώρησε και σε διπλανό κτίσμα, του οποίου η σκεπή κάηκε στις 14/6/2020, με αποτέλεσμα να υποστεί επιπλέον φθορές.

Τα εργαστηριακά δοκίμια που ελήφθησαν από την πλάκα έδειξαν, φθορά μεν της καμμένης πλάκας, αλλά χωρίς να επηρεαστεί η στατικότητά της, κάτι που οφείλεται και στην κατασκευή της.  

Ειδικό τεχνικό προσωπικό ανέλαβε την αποκατάσταση της πλάκας και έπειτα από την απομάκρυνση και των τελευταίων εναπομείναντων δομικών υλικών, την καθάρισε επιμελώς και την ενίσχυσε με κατάλληλη υγρομόνωση.

Η όλη διαδικασία αποκατάστασης της πλάκας έγινε με δαπάνη της αδελφότητας.

Ευχόμαστε σιγά σιγά να προχωρήσουν όλα τα έργα και να αποκατασταθεί πλήρως το αγαπημένο μας μοναστήρι!

Καλή Παναγιά!

Χρόνια πολλά! Να μας σκεπάζει η Χάρη Της!

ΕΚΤΑΚΤΟ! ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ!

(φωτογραφία από το αρχονταρίκι, τα γνωστά μας «κουτσουράκια» στο κτίριο που κάηκε το 2017)

Λυπηρό και άδικο κάποιοι να παίρνουν  τον ρόλο του δικαστή και κυρίως να νομίζουν ότι εμείς μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις βουλές του Θεού…

Πολλές ιστοσελίδες «μετέφρασαν» την πυρκαγιά της 14^ης /6/2020 σαν μια τιμωρία γιατί, όπως λανθασμένα πιστεύουν, οι εκπρόσωποι της ουκρανικής εκκλησίας επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας και η αδελφότητα τους υποδέχτηκε θερμά!

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε υπεύθυνα ότι ουδέποτε επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας!Οι μαρτυρίες που το αποδεικνύουν, αλλά και η έλλειψη φωτογραφικού υλικού της υποτιθέμενης επίσκεψης, απλά επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκε επίσκεψη. 

Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας που βιάστηκε να κρίνει, να κατακρίνει και να δικάσει ότι στο μοναστήρι μένουν 20 αδελφές. Είκοσι ψυχές που έρχονται αντιμέτωπες δεύτερη φορά με το στοιχείο της πυρκαγιάς και με όλες τις μετέπειτα δυσκολίες διαβίωσης  που συνεπάγεται αυτό. Είκοσι ψυχές που δεν φταίνε σε τίποτα και όμως δέχονται σιωπηλά τα πυρά ανθρώπων που μάλλον, δεν τις γνωρίζουν καλά.

Όποιος ξέρει την Γερόντισσα Θεοδοσία υποκλίνεται μπροστά στην αγάπη της για την Ορθοδοξία, τον Θεό, την Παναγία, την «Αφεντικιά», όπως χαρακτηριστικά την ονομάζει. Την «μεγαλομάτα Παναγιά», που όταν το 1992 ήρθε η αδελφότητα και αντίκρυσε το μοναστήρι, ερειπωμένο από το 1985 και επικίνδυνο να μείνει κάποιος, η Γερόντισσα είδε μόνο την εικόνα Της. Σαν να Την άκουσε να της λέει: «Θα μου ανάψεις το καντήλι;». Και η Γερόντισσα απάντησε: «Ναι, Παναγιά μου!Κι Εσύ να μας προστατέψεις!»

Από τότε, πέρασαν είκοσι οκτώ χρόνια….

Με πολλές πολλές δυσκολίες, αλλά πάντα με την ελπίδα τους στον Θεό και την Χάρη της Παναγιάς να τις σκεπάζει, που ακόμα υπάρχει διάχυτη στο μοναστήρι και ας επιθυμούν κάποιοι το αντίθετο…

…Όποιος σιωπά, δεν σημαίνει ότι έχει άδικο, απλώς περιμένει να μιλήσει ο Ουρανός...